Er was eens, niet zo heel lang geleden, iemand die vroeg of ze langs mocht komen voor Breef. Wij wisten toen nog niet dat zij een goede fee is die wensen in vervulling laat gaan. Maar dat is ze en dat deed ze. Tinkerbel heet ze, Stichting Tinkerbel.
Wat is jouw allergrootste wens? Leren vechten met echte ridders stond hoog in het lijstje, maar ietsje hoger stond de wens om naar het land te gaan waar zijn opa’s en oma’s ook over praten én het land van Sinterklaas.
Of het allemaal nog niet onwerkelijk genoeg was, gingen we ook nog met het vliegtuig. Om vanuit de hoge hoogte te mogen landen op het eiland Menorca.
Tja landen.. even aarden. Breef heeft de hele reis een grote lach op zijn gezicht gehad. Wat hebben we genoten en wat hebben we samen gelachen!
Pas een ruime week voor vertrek durfde papa en mama te omarmen dat deze wens ging uitkomen.
Het is gewoon te goed om waar te zijn, te mooi om uit te mogen komen en het is eigenlijk ook zo spannend om uit de buurt te gaan van vertrouwende professionals die dezelfde taal spreken.
Wat was het mooi en wat fijn dat deze wens is uitgekomen. Wat fijn om samen écht weg te zijn. We hebben mogen ervaren dat het niet uitmaakt waar we zijn. Allert zijn moet toch, hoe heerlijk om dat dan te zijn tijdens een vakantie in het buitenland. Daarvoor hoef je niet perse dichtbij huis te blijven.
De kurk is van de fles, we gaan wat vaker een goede fee zijn voor onszelf en dit soort momenten pakken. Wat een fijne les om te mogen leren.
Lieve Stichting Tinkerbel en lieve donateurs. Vanuit de grond van ons hart, ontzettend bedankt.
Liefdevolle groetjes,
BREEF
Mello, Tim & Astrid
